Kim jest człowiek?

Kim jest człowiek? Kiedyś, dawno temu dostałam książkę o takim tytule. Byłam za młoda, żeby to czytać, zresztą, czy słowo odda to, kim jest człowiek? Nie obejmie go żadna filozofia, ani Kant, ani Sokrates nie jest na tyle mądry, żeby na takie pytanie odpowiedzieć. Nikt nie jest w stanie określić człowieka na 250 stronach książki. Bo człowiek jest nie do opisania.
Dlaczego? Ano dlatego, że tzw przeciętny Kowalski, nie jest dobry i koniec, nie jest zły i koniec, nie jest współczujący i koniec, nie jest ... itd itd.
Pojedynczego człowieka nie podejmuję się określić. Nie mam do tego prawa i predyspozycji. BRZMI EGZOTYCZNIE PRAWDA? Nie mam prawa i predyspozycji do tego, żeby ocenić, określić człowieka.
Wiem, przyznaję, czasem trudno. A zwłaszcza wtedy, gdy ktoś zdenerwuje, czy spowoduje, że czujemy się upokorzeni. Tak, czasem się zdarza i mi, czasem częściej niż bym chciała. Ale staram się tego nie robić. Bo pomyślmy, może ktoś, kto zrobił mi jakąś krzywdę, teraz płacze w domu, bo dotknęło go nieszczęście. A nie życzę mu tego. Przeciwnie, znając mnie, gdybym stała obok, płakałabym jak bóbr koło niego. Nawet jeśli wcześniej doprowadziłby mnie do szału. 
Kto ma problemy ze zrozumieniem tego, polecam obejrzenie filmu Miasto gniewu. W doskonały sposób pokazuje dwie strony mocy człowieka: dobra i zła. Tak, dobra i zła w jednym człowieku.

Właśnie, ocenianie - cecha charakterystyczna dla gatunku ludzkiego. Wybielanie siebie - oczernianie innych. Uch, ciężki temat. 
Jednym z piękniejszych zdań jest takie: W Bogu wszyscy jesteśmy równi. Kim zatem jest człowiek, aby myśleć inaczej? W Bogu równi, w poglądach człowieka nie? Czy nie staje on wyżej od Boga?
Jest to zagadnienie modne w dzisiejszych czasach. Też i w moim rodzinnym mieście, gdzie jest tyle nietolerancji. Ale to już zostawię na następny wpis.
Na zakończenie jedynie powiem: Człowieku bądź Człowiekiem i pozwól na to innym. Chcesz coś zmienić ? - Zmień siebie a potem opowiedz o tym innym. Niech też się zmieniają.